47 dagen zonder vlees

Ik ben zo laat dat het feestje al twee jaar afgelopen is, ik weet het wel. 40 dagen zonder vlees is een hype geweest, die ik met veel plezier aan mij voorbij heb laten gaan. Ik was er niet klaar voor. Maar nu dus wel. 47 dagen zonder vlees. En om het helemaal plezierig te maken, ook zonder alcohol en chips/borrelnootjes/zoute koekjes.

Ja, inderdaad. Geen 40 maar wel 47 dagen. Er zijn dus 47 dagen tussen aswoensdag en pasen, who knew? Het idee is dat je op zondag niet hoeft te vasten, en die vallen dan weg. Voor mij is het gemakkelijker om alles te laten dan af en toe wel mezelf iets te gunnen, dus ik ga voor de volle 47 dagen.

Mijn motivatie? Ecologische redenen. Vlees produceren kost gewoon heel veel voor het milieu: water, voeding, uitstoot (van het vlees zelf langs verschillende openingen), en transport. Ik wil eens testen of ik zonder vlees kan leven, en hoe moeilijk ik het daar mee kan hebben. Om dan na de 47 dagen te landen op: ik eet wel vlees, maar veel minder. 2 dagen per week zou mooi zijn.

En waarom dan chips en alcohol er bij sleuren? Wel ja, ik beken: ik ben verslaafd aan chips. Maar ik kan daar niets aan doen, het is de combinatie van die voedingsstoffen die er voor zorgen dat je blijft graaien in de zak. Want zak open = zak leeg. En de alcohol is voor mij een gemakkelijke om te laten, ik drink dat bijna toch nooit. Iets mag het hebben...

Ondertussen ben ik aan dag 18, en het gaat goed. Ik eet nog wel vis en dat helpt wel. Natuurlijk heb ik het soms moeilijk en ik heb al stoemmelings in de pizza met salami van de zoon gebeten (oeps). Eerlijk: het gaat beter dan ik had verwacht. Ik heb minder goestingskes en ik heb een soort rust gevonden. Ik verbaas er mij zelf over.

Ik ben wel benieuwd of ik dit ga kunnen volhouden. Er komen nog feestjes aan, dus dat gaat nog een serieuze test worden.

Schol!

De vegetarische slager

Tegenwoordig doe ik erg mijn best om minder vlees te eten. Vooral uit ecologische overwegingen en omdat bepaalde vleessoorten niet echt super gezond zijn.

Vleesvervanger moet naar vlees smaken
Maar ik heb wel een probleem: ik vind vlees wel erg lekker. Kip kan er altijd in, spekjes in quiche zijn zalig, en zwijg me over gehakt. Ik was dus al een tijdje op zoek naar een vleesvervanger die niet gortdroog is, stropt in mijn keel, maar vooral naar vlees smaakt.

De Vegetarische Slager
Bij Albert Heijn vond ik het merk De Vegetarische Slager. En man, wat zij doen is echt spek voor mijn bek! Wat ik van dit merk al geprobeerd heb, smaakt echt naar het vlees dat ze willen vervangen. Kipstukjes tussen de wrap, ontbijtworstjes bij eitjes, broccolipuree met braadworst, gehaktballetjes, boterhamworst, kippewit, ... ik vind het allemaal even lekker!


Unilever
Deze week is De Vegetarische Slager overgenomen door Unilever. Hopelijk wil dat zeggen dat zij serieus kunnen opschalen, hun prijzen laten zakken, en wat aan de verpakking doen.

Voor mij is dit het go-to merk dat ik eet als ik geen vlees wil. Check zeker hun website voor hun producten, verkooppunten, webshop en restaurant.

Alles voor de likes

Ja, dat het hier lang stil is geweest, ik weet het wel. Maar ik had mijn buik vol van het bloggen. Niet het schrijven op zich, maar alles wat er bij komt kijken en de manier waarop daar bloggers daar mee omgaan, kwam echt mijn strot uit. Zodanig dat mijn inspiratie tot onder het vriespunt zakte.

Als lezer of buitenstaander, lijkt bloggen toch pretty easy. Inspiratie, iets maken, schrijven en wat foto's. Hup klaar! Maar je wil natuurlijk dat je blog gelezen wordt. Dus deel je het op facebook verschillende keren en in verschillende groepen, op Instagram, en je liket en geeft commentaar op alle sociale media die in de lijn liggen van jouw doelgroep.Want hoe meer volgers, hoe liever!

Het aantal volgers is belangrijk voor PR-bedrijven (die met bloggers of - gruwel - influencers) werken. Want hoe meer volgers, hoe groter het bereik van de producten die zij willen promoten. Die bedrijven kunnen je contacteren om een samenwerking aan te gaan, je producten te bezorgen, enzovoorts. En willen we dat niet allemaal? Dus zie je veel bloggers die zichzelf promoten om het aantal volgers de hoogte in te krijgen. Follow for follow, groepen bloggers die iedereen massaal volgen, bloggers die volgers kopen of de algoritmes op sociale media proberen de beïnvloeden (pun intended). Eerlijk: ik heb in mindere mate hier aan meegewerkt, maar had hier een slecht gevoel bij. En ik ben hier dan ook mee gestopt.

Want het mes snijdt aan twee kanten. Als je een samenwerking aangaat of producten ontvangt, is de verwachting wel degelijk dat je hier iets mee doet. Maar wat als het product voor jou onder de verwachtingen presteert? Hoe ga je hier mee om? Want je wil eerlijk zijn naar je lezers, maar je wil ook een goede relatie behouden met het PR-bedrijf.

Wat mij ook danig stoort, is de overvloed aan dezelfde producten die je zit terug komen. Als je veel blogs leest of mensen volgt op sociale media, zie je duidelijk wanneer er een PR-campagne bezig is. En dat neemt voor mij de authenticiteit helemaal weg. Bij het merk, én bij de blogger. Hoe authentiek is iemand nog als 2/3 van de posts die ze brengt allemaal gesponsord zijn? En dan nog niet duidelijk aangeeft dat die producten gekregen zijn, of dat er een betaalde opdracht zit? Dat is toch pure verdoken reclame?

Van mij mag het allemaal wel wat echter dan dat. Ik ga dus terug naar de bron: ik deel mijn inspiratie graag op mijn blog, en ik schrijf wat ik wil. Als dat wil zeggen dat er maar één lezer is (ja, mijn man, die moet), jammer. Ik schrijf omdat ik het zelf wil en graag doe, en als mensen geïnspireerd geraken is dat mooi. Maar het hoeft niet.

Dus, binnenkort terug 'gewone' artikels online. Pinky swear.

Rabarberkruimeltaart

O, wat is ie lekker, deze rabarbercrumble!

Ik hou van rabarber, dat katapulteert me recht naar mijn kindertijd. Rabarber plukken in de tuin van moeke, en dan opeten met witte suiker. Yammie!

In confituur is rabarber ook erg lekker, maar erg zoet. Dat is bij deze kruimeltaart niet zo, de smaak is meer in balans.

De mosterd, of het recept, haalde ik bij As Cooked by Ginger. Neem zeker een kijkje op haar website, een aanrader! En niet alleen voor deze taart.

Voetbalcupcakes van Aveve

Go Belgium! Volgende week barst de voetbalgekte weer helemaal los. Dan start het WK in Rusland. Onze rode duivels spelen eerst nog een oefenmatch tegen Costa Rica, maar op 18 juni is het dan voor echt: de match tegen Panama.

Eten en drinken tijdens het voetbal kijken, kan het zonder? Ik denk het niet. Deze cupcakes van Aveve zijn helemaal duivelsproof, lekker en eenvoudig te maken.

Het pakje van Aveve is ook nog eens handig: er zit meel in, poeder voor de botercrème, de vormpjes, tricolore decoratiebolletjes én leuke hosties om het helemaal af te werken.

Of kijk op de website van Aveve voor het hele recept. Enjoy!

Disclaimer: ik kreeg de mix gratis van Aveve. Ik schrijf hier wél mijn eigen mening en bevindingen.

Nieuw: Leo Espresso

Dat koffie en chocolade een geweldige combinatie is, dat wist ik al. Bij Milka hebben ze dat dus ook door. Zij brengen een Leo op de markt met espressosmaak. Een wafel omhuld met een Alpenmelkchocolade en gevuld met crèmevulling met koffie-extract en koffiesmaak, the yum!

Voor wie nog een stapje verder wil gaan heb ik nog een mooi recept. Van een freakshake! Say what? Een milkshake die freaky is natuurlijk. Zalig om te maken, ik ga dat doen voor het verjaardagsfeestje van mijn zoontje. Scoren!

Ziet er spectaculair uit, toch?

Sidenote: als je geen marshmallow fluff kan vinden, gebruik dan choco of pindakaas. En ook: musketzaad zijn discobolletjes :)

Negeer de calorieën, ga voor de ervaring. En gooi het op Instagram :)

Mei Plasticvrij

Toen Rozemarijn gastbloggers zocht voor Mei Plasticvrij, sprong ik direct op de kar. Ik denk dat we allemaal wel iets meer kunnen doen om minder plastic te gebruiken. Wisten jullie trouwens dat plastic nooit helemaal vergaat, maar wel verbrokkelt tot piepkleine deeltjes en terecht komt in ons voedsel, en dieren doodt? Vreselijk, toch?

Wat kan je nu zelf concreet doen om plastic te vermijden? Met enkele kleine ingrepen kom je al ver.

• Gebruik geen producten met microplastics in. Denk aan scrubs of tandpasta. Er zijn genoeg alternatieven.
• Gebruik een drinkbus. Thuis drink ik sowieso kraantjeswater, op het werk dikwijls uit de fles omdat het water daar te veel naar kraan proeft (you know what I mean?). De drinkbus op de foto is van Klean Kanteen, ze hebben een heel groot assortiment dus keuze genoeg. En ze lekt niet, ik heb het uitvoerig getest.
• Omwikkel je boterhammen (of groentjes, fruit) niet in plastic (of nog erger: aluminiumfolie). Er is tegenwoordig een groot aanbod van herbruikbare brooddozen, boterhamzakjes, beeswax vellen, etc. Meestal met een leuk design, winwin!
• Gebruik altijd een herbruikbare winkeltas voor je boodschappen. En bij voorkeur ook als je gaat shoppen voor kleren, schoenen, etc.
• Neem nooit ofte nimmer nog een rietje. Kan je toch niet weerstaan, gebruik dan papieren of herbruikbare rietjes.
• Koop verse groenten en fruit los, en neem zelf een papieren of herbruikbaar zakje mee.
• Ballonnen zijn leuk, maar laat ze niet los in de natuur.

Nog enkele tips die haalbaar zijn, maar minder met plastic te maken hebben.

• Koop zo veel mogelijk lokaal. Tegenwoordig zijn er overal wel boeren te vinden waar je zuivel, vlees of groenten kan kopen. In de stad kan je zoeken naar een buurderij, of ga naar de markt.
• En als je daar dan toch bent, kan je alleen maar seizoensgroenten en -fruit kopen. Top!
• Neem wat meer de fiets, het openbaar vervoer, of waarom niet, wandel.

Ik doe mijn best om bovenstaande tips zelf toe te passen. Maar soms wordt het mij wel moeilijk gemaakt, of stel ik mij toch vragen.

• Waarom worden bioproducten in plastic gewikkeld? De biokomkommer bij AH zit altijd in een jasje, waarom? En bij uitbreiding, waarom moet er plastic rond groenten of fruit?
• Dat dieselwagens geweerd worden in Antwerpen en Brussel voor het fijn stof, kan ik begrijpen. Maar wat dan met de boten die in de haven komen? De cruiseschepen die de stad aan doen? Om van vliegtuigen nog maar te zwijgen...
• Moet de cosmetica- en verzorgingssector niet wat meer inspanningen doen om plastic te vermijden? En ook: als ik bio make-up koop, waarom moet dat dan in plastic verpakking zitten, karton kan toch ook?

Sowieso is het goed om stil te staan bij je plasticverbruik. En je doet wat je kan. En soms kan dat gewoon iets meer zijn. Hebben jullie nog tips voor mij?

Op de blog van Rozemarijn kan je deze maand vier gastbloggers vinden, die hun licht laten schijnen op Mei Plastivrij.